راه برگشتی نیست ؛ سپری گشت زمان

و بهار عمرم به دمی یا نفسی گشت خزان

بی سبب نیست که گویند سفر در پیش است

که به هر ثانیه مرگ در نظر درویش است

و شگفتا از ما که به خاکی و گلی دل بستیم

از سر نادانی ست که به شادابی خود سرمستیم

چه فراوان داریم خفتگان در بر خاک

و چه رو گردانیم از سفر در افلاک

میهراسیم که آخر نکند سر برسد نوبت ما

غافل از آنکه اجل می نرود از بر ما

گذرد این دنیا و به آن کس خندد

که ز طماعی خویش بر فنا دل بندد