بس که دیوار دلم کوتاهست ..هر که از کوچه تنهایی من میگذرد..به هوای هوسی هم که شده...سرکی میکشد و میگذرد

ای کاش می شد از گل آلاله کلبه ساخت و در آن نشست و رفت به دنیای زندگی مفهوم زندگی نه به معنای بودن است در یک گل است لذت معنای زندگی تا آخرین نگاه به یاد تـــوام ، بدان دل هر آنچه می کند همه آن بردی تـــو قلـــب مرا بـرده ای و رفته ای زدست قلب تمام عشق پرستان فدای تـــــــو

من به درماندگی صخره و سنگ , من به آوارگی ابر و نسیم , من به سرگشتگی آهوی دشت ؛ من به تنهائی خود میمانم , من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی , گیسوان تو بیادم می آید . تو تماشا کن که بهاری دیگر پاورچین پاورچین از دل تاریکی می گذرد و تو در خوابی و پرستوها خوابند و تو می اندیشی به بهاری دیگر و به یاری دیگر . حیف اما من و تو دور از هم میپوسیم . غمم از وحشت پوسیدن نیست غمم از زیستن بی تو در این لحظه پر مهر دلهره است . دیگر از من با خاک شدن راهی نیست .

ره میخانه و مسجد کدام است

که هر دو بر من مسکین، حرام است

نه در مسجد گذارندم که رند است

نه در میخانه، کاین خمار، خام است

میان مسجد و میخانه، راهی است

بجویید ای عزیزان، کاین کدامست

به میخانه امامی مست، خفته است

نمی‌دانم که آن بت را چه نام است

مرا کعبه، خرابات است امروز

حریفم قاضی و ساقی، امام است

برو عطار کاو خود می شناسد

که سرور کیست، سرگردان کدام است