دیشب ندیدی که چه محشر کردم

با اشک تمام کوچه را تر کردم

 دیشب که سکوت دق مرگم می کرد

وابستگی ام را به تو عادت کردم

در دادگه عشق کنم از تو شکایت به خدایت

 گویم که مرا کشت دو چشمان سیاهت

آنکس که بداند، و بداند که بداند ، اسب شعف از گنبد گردون برهاند …

آنکس که بداند و نداند که بداند ، بیدار کنیدش که شبی خفته نماند …

آنکس که نداند و بداند که نداند ، لنگان خرک خویش به منزل برساند …

آنکس که نداند و نداند که نداند ، در جهل مرکب ابدالدهر بماند 

هر روز من از روز پسین یاد کنم بر درد گنه هزار فریاد کنم

از ترس گناه خود شوم غمگین باز از رحمت او خاطر خود شاد کنم

من به درماندگی صخره و سنگ ,

 من به آوارگی ابر و نسیم ,

 من به سرگشتگی آهوی دشت ؛

 من به تنهائی خود میمانم ,

 من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی ,

گیسوان تو بیادم می آید .

تو تماشا کن که بهاری دیگر پاورچین پاورچین از دل تاریکی می گذرد و تو در خوابی و پرستوها خوابند و تو می اندیشی به بهاری دیگر و به یاری دیگر .

 حیف اما من و تو دور از هم میپوسیم . غمم از وحشت پوسیدن نیست غمم از زیستن بی تو در این لحظه پر مهر دلهره است .

 دیگر از من با خاک شدن راهی نیست .

آن کوچه ی پر ز ماجرا یادت هست؟
و بازی گرگم به هوا یادت هست؟

باران که گرفت هر دومان خیس شدیم
مانند گل و پرنده ها یادت هست؟
روزی که تو را باز صدا زد مادر
گفتی:‹‹نمی آیم به خدا ››یادت هست؟
در بازی گرگم به هوا مادر برد
از من که تو را کرد جدا یادت هست؟
آن روز گذشت و بهاری دیگر
نگذاشت به باغ ما پا یادت هست؟

تو نیستی که ببینی

ازدواج مثل یک شهر حصاز شده است آنهایی که داخل آن هستند میخواهند بیایند بیرون اما نمیتوانند .آنهایی هم که بیرون هستند میخواهند داخلا شوند اما نمیتوانند

در وجودم چیزی هست که تو را نجوا می کند ... و تنها عشق مرا رها می کند ... و نور آن نگاهی ست که تو به من روا می کنی ... پس عشق و نور را از من دریغ نکن و بر من بتاب که بی عشق تو ؛ بی نگاه تو ؛ بی تو رو به غروب رهسپارم .... مرا به طلوعی دیگر برسان ....